Als ik erover nadenk waarom ik schrijf kom ik erop uit dat schrijven voor mij niet persé een noodzaak is. Voor mij is het een van de pijlers in het bestaan waarmee ik in staat ben mij te uiten. Schrijven wedijvert in mij met (model)tekenen en schilderen, met het tijdrovende animatie maken, met het experimenteren in computer 3D en met het produceren en editen van video. Voor mijn gevoel zit ik in al deze disciplines wel ongeveer op hetzelfde niveau. Het is, als je mag afgaan de waardering en reacties die het werk oproept, (in mijn biotoop) wel bovengemiddeld maar nooit aan de top.

 

 

Dat laatste komt denk ik omdat ik eigenlijk nooit heb kunnen beslissen welk van deze pijlers de boventoon moest gaan voeren. Al met al heeft het mij in mijn bestaan de reputatie van creatieveling opgeleverd en dat heeft ervoor gezorgd dat ik terug kan kijken op een boeiend en bloeiend werkzaam leven.

Met schrijven ben ik wel actief geweest in een aantal opleidingen en workshops. Ik noem daarbij 'schrijven voor bedrijf journaals', 'scenarioschrijven' 'scriptschrijven' en 'masterclass regie' bij de media academie en de workshopserie 'column en essay" van een half jaar bij de school voor journalistiek.

Nu ik gepensioneerd ben laat ik die visuele productievaardigheden wat meer achter me en vind ik de tijd om me wat meer op het schrijven te richten. Daarbij is het fijn om gelijkgestemden te vinden. Eindelijk die flarden van het boek dat al jaren in mijn hoofd zit aan elkaar te smeden. Zwerven langs de paden van de fantasie in het persoonlijke universum dat in je schedel huist. Spelen met tijdslijnen om een boek logisch en kloppend te houden. Research in historie.

Met dichten heb ik niet zoveel ervaring, en uit mezelf waag ik me daar eigenlijk niet aan. Maar als het mij om welke reden dan ook gevraagd wordt, probeer ik wel de mooiste en meest passende sferen in woorden te vinden. Als ingrediënten voor een goede maaltijd alle laatjes in de woordenkeuken doorzoeken om precies de juiste smaak te vinden. De juiste dosering, de juiste timing in de oven. 

Inmiddels ben ik, geïnspireerd door Schrijvenswaard van het tellen van woorden, via het tellen van regels bij het tellen van bladzijden aangeland. Maar het tellen van boeken of bundels heeft nummer 1 nog niet bereikt.

 

Schooltas.

"wat lees je?"

"ik lees je oude brieven uit de schooltas in de kast"

"wat heb je daar nou aan..,al die oude onzin"

" Ik lees nu tussen de regels en in de witruimtes tussen de woorden.

  Ik lees het met de klanken, de melodie en intonatie die ik nu van je ken.

  Ik lees het en plaats jouw gedachten van toen in het heden. In de context van nu"

"en wat levert dat je op?"

"de wetenschap dat jij destijds veel volwassener was dan ik"

"o, maar dat is volgens mij zo gebleven"

"gelukkig maar"

 

Henk Visser.